Melatonina jest jednym z głównych regulatorów okołodobowego cyklu organizmów żywych. Poziom insuliny zmienia się w trakcie tych 24 godzin, najniższą wartość osiągając nocą. Już wcześniejsze badania wykazywały związek zaburzeń w działaniu zegara biologicznego z cukrzycą, trzy prace naukowców z USA, Szwecji i Wielkiej Brytanii ostatecznie potwierdzają zależność.
U osób zdrowych insulina jest wydzielana przez komórki beta wysepek Langerhansa trzustki w odpowiedzi na podniesiony poziom glukozy we krwi.
Goncalo Abecasis z University of Michigan wraz z kolegami poszukiwał wariantów genów związanych z osobniczymi różnicami w poziomie cukru we krwi, jako potencjalnych czynników ryzyka dla cukrzycy typu 2. Naukowcy odkryli, że jeden z wariantów genu MTNR1B, kodującego u ludzi dwa receptory melatoniny, zwiększa ryzyko podwyższonego poziomu glukozy we krwi oraz cukrzycy typu 2. W drugiej pracy Philippe Froguel z Imperial College London wraz z zespołem odkrył podobną zależność dla sekwencji leżącej tuż obok MTNR1B, co potwierdziła w swoich badaniach również grupa Leifa Groopa z Lund University w Malmoe.
Szwedzi wykazali też, że osoby z ryzykownym wariantem MTNR1B mają podwyższoną ekspresję tego genu w produkujących insulinę komórkach trzustki, a melatonina działa u nich hamująco na wydzielanie insuliny z komórek beta wysepek trzustki w odpowiedzi na glukozę. W rezultacie poziom cukru we krwi jest podwyższony. Autorzy wszystkich trzech prac zgadzają się co do wniosku, że dziedziczne różnice w sekwencji receptorów melatoniny mogą predysponować do zachorowania na cukrzycę poprzez bezpośredni wpływ melatoniny na wydzielanie insuliny.
Foto: www.sxc.hu